Bijzonder knap stukje werk!
De boeken van Selma Noort zijn, in tegenstelling tot veel andere jeugdboeken, moeilijk samen te vatten in een paar zinnen. Dat komt omdat zij haar avonturen verpakt in een hoop alledaagse situaties, die eigenlijk belangrijker zijn dan de hoofdlijn. Zo zul je aan het einde van Als de hemel valt waarschijnlijk denken ‘is dat alles’, terwijl de belangrijkste boodschap juist zit in de weg naar dat einde.
Het verhaal begint met een pelgrim, die op de treden van een piramide een baby vindt. Het meisje krijgt de naam Rosa en groeit op binnen een gelukkig gezin. Helaas is de situatie in het land minder voorspoedig. Verschillende groeperingen grijpen na elkaar de macht en het volk wordt onderdrukt.
Wanneer de familie wordt opgepakt, weet Rosa te ontsnappen. Na een verblijf in een bergdorpje, waar ze opnieuw een gelukkig leven leidt, komt ze door toedoen van een jaloerse vrouw terecht in een weeshuis. Daar ontmoet ze Sorpreso, die net als zij gevonden is op de trappen van een piramide. Beiden hebben zij in hun hoofd een bijzondere boodschap, waarvan ze de betekenis niet weten.
Door een oproep te plaatsen via het internet, ontdekken zij dat er wereldwijd meer mensen zoals zij zijn. Het lijkt erop, dat zij onderdeel zijn van een bijzonder plan, die de toekomst van de mensheid zal kunnen bepalen. Zal hun samenkomst het einde betekenen of een nieuw begin?
In Als de hemel valt wordt de mensheid als het ware van buitenaf bekeken. We zien door het boek heen de goede en slechte kanten van de mens. En op zeker moment zullen onze daden gewogen worden. De vraag is of we uiteindelijk zullen slagen of falen.
De inspiratie voor dit verhaal komt voort uit de beroemde Nazcalijnen in Zuid-Amerika, die de suggestie wekken dat er buitenaards leven is. Dit is een prachtig verhaal over het morele vraagstuk of wij als mens geslaagd zijn. Weinig jeugdschrijvers zullen in staat zijn om zo’n moeilijk en volwassen thema om te zetten naar een zeer geslaagd jeugdboek. Bijzonder knap stukje werk!