Over de diepste krochten van het internet en de online cultuuroorlogen.
Aan de ene kant hebben we hierbij te maken met de alt-right, uiteenlopend van ooit zeer obscure neo-reactionaire en wit-separatistische bewegingen, en geeky subculturen als 4chan, tot meer mainstream-achtige verschijningsvormen als de Trump-supporter. Aan de andere kant gaat er een cultuur van performatieve wakkerheid dat schuil achter een therapeutische taal van trigger-waarschuwingen en safe spaces. Het feministische kamp in de online-cultuuroorlogen kent zijn al even geeky subculturen, evenals zijn mainstream-uitingen.
Angela Nagle is een academische en non-fictieschrijver en schrijft onder andere voor de New Yorker, Jacobin en de Irish Times.
Nu progressief links steeds meer de weg kwijtraakt in het onstuimige vaarwater van de burgerlijke zelfhaat, is Angela Nagle de vuurtorenwachter die ons een uitweg wijst. Haar werk is genadeloos in zijn diagnoses, maar nooit gratuit. Anders dan veel anderen aan de linkerzijde van het politieke spectrum, die maar al te gewend zijn geraakt aan hun eigen marginalisering en aan voortdurende nederlagen, gelooft Nagle nog dat actievoeren de enige manier is om een steeds hardvochtiger wereld te veranderen. Zij is de schrijver en maatschappelijk commentator waar ik al die tijd op gewacht heb. Connor Kilpatrick, Jacobin
Onbereid als ze is om van linksige frasen te bedienen die vaak ingezet worden, maar er nooit in slagen, om de opkomst en het belang van de nieuwe rechtse subcultuur te verklaren, daalt ze in plaats daarvan af in de diepste krochten van het internet om ons van scherpe en nuchtere inzichten te voorzien. (En dat is maar goed ook, want: liever zij dan ik.) Amber A’Lee Frost, Chapo Trap House
vetaling Twan Zegers
