Veel mensen hebben in deze tijd belangstelling voor de katharen. Waaraan deze interesse voor een middeleeuwse, zogenaamd 'ketterse' groep is te wijten heeft misschien iets te maken met de hektiek van onze tijd en met de vredelievendheid van deze geheel door de inquisitie weggevaagde groep christenen. Zij gaan ons aan het hart, want misschien zien wij in hen wel wat iedereen graag wil zijn: goede mensen, en trekken wij ons hun strijd tegen de inquisitie en hun lot in de wereld aan.
Om die reden is er ook een mythevorming rond hen ontstaan en bestaat er een kloof tussen de historische feitelijkheid van hun aanwezigheid in het zuiden van Frankrijk en wat over hen gespeculeerd wordt.
Dit non-fictionboek gaat in op beide gezichtspunten. De schrijver heeft gekozen voor een benaderingswijze waarin hij feit en fictie bijeen brengt. Zo worden vijf katharenlevens beschreven, wordt hun leer behandeld en geeft de schrijver een verslag van zijn eigen ervaringen in die hoge ruïne op die steile rots: Montségur.
