De politie wil medewerkers betrekken bij beslissingen in en over hun werk. Om zo hun kennis en kunde te benutten. Dit komt de kwaliteit van de taakuitvoering, beslissingen én het draagvlak voor beleid ten goede. In de praktijk blijk het echter nog best lastig om deze medewerkersparticipatie toe te passen. Dit boek beschrijft hoe vier teams binnen de politieorganisatie hiermee omgaan. Soms planmatig, soms juist intuïtief.
Het woord ‘medewerkersparticipatie’ blijkt wisselende reacties op te roepen. Is de leiding echt bereid medewerkers ruimte te geven? En kunnen leidinggevenden wel ruimte bieden, als keuzes op andere niveaus in de organisatie worden gemaakt? En nemen medewerkers echt initiatief en daarmee verantwoordelijkheid? Hoe voorkom je dat medewerkersparticipatie verwordt tot een rituele dans? Medewerkersparticipatie blijkt het resultaat van een subtiel samenspel binnen de teams. Tussen medewerkers en hun leidinggevenden, maar ook tussen medewerkers onderling.
Medewerkersparticipatie vraagt meer dan faciliterend leiderschap alleen. Goed ‘volgerschap’ van medewerkers blijkt net zo belangrijk. Medewerkersparticipatie blijkt daarmee zowel een aanjager voor professionele autonomie als voor de samenwerking binnen de teams.
