De vijf daltonkernwaarden, die de Nederlandse Dalton Vereniging hanteert als richtlijn voor het opleiden van daltonleraren en visiteren van daltonscholen dragen nog veel sporen van traditioneel onderwijs. De praktijk van waaruit Helen Parkhurst, de initiatiefneemster, ruim honderd jaar geleden haar DaltonPlan schreef, gaf genoeg aanleiding tot veranderingen. Inmiddels is er in de wereld veel veranderd en weten we veel meer over leerprocessen en de ontwikkeling van het brein. Dit betekent dat we vanuit die intenties van Parkhurst en de kennis van nu, moeten nagaan of die kernwaarden inderdaad leiden tot dat op de toekomst van de kinderen gerichte onderwijs, of dat er nog steeds allerlei oude gewoonten en kortetermijndoelen de overhand hebben. Dit wordt tot slot ook geïllustreerd met een paar aspecten van taal en rekenen.
