Gedichten zijn wondewoorden.
Ze worden geboren uit een wonde,
niet noodzakelijk een bijzonder
letsel of een specifiek trauma, maar
de wonde van de menselijke conditie
zelf, de niet ongedaan te maken
kwetsbaarheid die met het menszijn
samengaat. Ze hechten deze
wonde, maar helen ze niet. Omdat
ze hun geboorte in de kwetsbaarheid
niet verloochenen, berokkenen
gedichten zelf pijn: ze haken zich
in de lezer vast, zoals mensen die
geraakt worden door een pijl van
Cupido, een immense bevrijding
ervaren en zich tegelijk oneindig
kwetsbaar voelen.
Voor zijn boek selecteerde auteur
DIRK DE SCHUTTER twaalf gedichten:
vier Engelse, vier Duitse, twee Franse
en twee Spaanse. Alle gedichten zijn
in de oorspronkelijke taal opgenomen
én in vertaling. De vertaling is een
eerste interpretatie en wordt vaak in de
begeleidende commentaar toegelicht.
De geselecteerde gedichten komen
hier aan bod, omdat ze De Schutter
aanspreken en te denken geven.
Ze hebben hem geraakt, ze hebben
zich in hem vastgehaakt, ze zijn in
hem blijven steken.
DIRK DE SCHUTTER (1954) is
literatuurwetenschapper
en filosoof.
Recente publicaties: Zo andersom is alles
