Schrijven over muziek is een hachelijke zaak het kan op de lachspieren werken en zelfs hallucinerend of aanmatigend zijn. Wonderlijke opvattingen over werk en leven van beroemde componisten komen in dit boek voorbij. Eric-Emmanuel Schmitt zag Beethoven als speeltje. Simon Vestdijk steeg boven zichzelf uit als hij wilde uitleggen wat er in Beethoven omging. Is de muziek van Johann Sebastian Bach op bijna kabalistische wijze afgeleid uit de plaats van de letters bach in het alfabet? Albert Schweitzer geloofde het. Maarten ’t Hart werd onmachtig in zijn eerbied voor Mozart. Jean Paul Sartre en Willem Frederik Hermans grapten als pubers over Schubert en Mozart. Françoise Sagan zag in Brahms niet meer dan een modieus verschijnsel. Johann Wolfgang Goethe schiep zijn Erlkönig als bijtafereel in een zangspel. Voor Franz Schubert werd het een halszaak. Dit en meer in Bagger over Bach Beethoven en meer van dat soort.