De auteur, Barend van Houwelingen, was als 20-jarige jongeman in de zomer van 1946 nauwelijks onder de wapenen geroepen, toen hij met honderden andere dienstplichtigen naar Indië werd getransporteerd, om daar de nationalistische opstand te onderdrukken.
Meer dan drie jaren duurde zijn achteraf nutteloze militaire missie, waarin onze Hollandse militairen vele ontberingen moesten doorstaan. Barend heeft vanaf het vertrek uit Nederland getracht een dagboek bij te houden en heeft dat volgehouden tot zijn thuiskomst in november 1949.
Een waarlijk uniek en pakkend relaas over alle dagelijkse gebeurtenissen, die hoe spannend ook en soms heel onbelangrijk schijnend, een goed inzicht geven in het leven van onze jongens overzee. Opdat we niet vergeten dat wat deze generatie jongeren werd aangedaan.
Het aan hem toegekende Orde en Vrede herinneringskruis met de gespen is slechts een uiterst magere erkenning van de zijde van de toenmalige vaderlandse regering.
