- Kind & Jeugd
- Kinderboek van de Maand
Kinderboek van de Maand
Kinderboek van de Maand Mei
Post uit Parijs is een boek waar je heel veel mee kunt
Post uit Parijs
Hans Hagen
Post uit Parijs is een multifunctioneel boek. Dat betekent dat je er meerdere dingen mee kunt doen. Je kunt het lezen. Ja, hèhè, het is toch een boek? Klopt, maar je kunt het op verschillende manieren lezen.
Ten eerste kun je het gewoon lezen als een leuk leesboek over de vrolijke belevenissen van de klas van juf Merel. Maar je kunt het ook lezen als je er nog niet zo heel goed in bent. Dan wordt het ineens een leerboek. Er staan ook een hoop vragen met verschillende antwoorden in. Dan doe je ineens mee aan een quiz (dat spreek je uit als kwis). Soms weet je waarschijnlijk zelf het antwoord al en soms moet je eerst het verhaal goed lezen. Maar met dit boek kun je nog veel meer.
De klas van juf Merel krijgt namelijk post uit Parijs. Post van juf Robin. Daarin doet ze niet alleen de groeten aan iedereen. Er staan ook allerlei opdrachten in. Soms is het een knutselopdracht en soms een taalspelletje. Die kun je natuurlijk ook zelf doen. Alleen, maar samen met je klas is dat nog veel leuker. En er staan ook een paar liedjes in. Want juf Merel zingt heel graag.
Liedjes zijn leuk hoor, maar daar hoort muziek bij. Een boek kun je lezen, maar toch niet beluisteren? Klopt, maar daarom heeft juf Merel de liedjes op Spotify gezet. En in het boek staan alle teksten. Zo kun je lekker meezingen.
Weet je wat ook erg grappig is? De schrijver, Hans Hagen, heeft voor dit boek al heel veel andere boeken geschreven. Als je goed oplet, zal je ontdekken dat een paar teksten opnieuw gebruikt zijn. Hij heeft ze dus gerecycled (dat spreek je uit als geriezaikeld). En let dan ook meteen op de plaatjes. Die zijn niet alleen heel erg leuk en vrolijk, maar er zit zelfs een zoekplaat tussen.
Post uit Parijs is een boek waar je heel veel mee kunt. Maar wat je ook gaat doen, beleef vooral heel veel plezier. Want daar is dit boek sowieso voor bedoeld.
Dit boek is te belangrijk om niet gelezen te worden
Blauw brengt ongeluk
Angelique van Dam
Sceptisch begon ik aan dit boek, maar tot twee keer toe moest ik stoppen met lezen om mijn tranen weg te vegen. Slechts drie keer eerder wist een verhaal dit te bereiken. Helaas moet ik wel concluderen dat de uitgeverij met de omslag de plank wat heeft misgeslagen. De humoristische stripstijl past namelijk niet zo goed bij zo’n serieus verhaal. Jammer, want daardoor zal het minder snel opgepakt worden door de doelgroep, terwijl het zelfs belangrijk genoeg is om klassikaal gelezen te worden in de hogere klassen van de lagere school.
In Blauw brengt ongeluk komt verborgen armoede aan de orde. Veel kinderen leven in armoede, maar verzwijgen dit uit schaamte. Met dit boek wil Angelique van Dam het onderwerp bespreekbaar maken. Dit komt niet uit het niks. Zelf was zij ook één van die kinderen. Ze wil duidelijk maken, dat armoede niet iets is waar je voor hoeft te schamen. Ook wil ze andere kinderen uitleggen, dat niet iedereen even bevoorrecht is.
Elif, de hoofdpersoon van dit verhaal, is ook zo’n kind dat in armoede leeft. Haar moeder moet er alles aan doen om rond te komen. Ze zijn afhankelijk van de Voedselbank en zelfs een kleine tegenvaller als een lekke fietsband is een ramp. In haar klas weet niemand iets over haar situatie, zelfs haar beste vriend Rick niet.
Het verhaal begint vlak na de vakantie. Alle kinderen mogen zeggen wat ze gedaan hebben. Iedereen is enthousiast en zit vol verhalen. Alleen Elif heeft niets te vertellen. Zij probeert dit te verbergen door vlak voor haar beurt naar de wc te gaan. Maar helaas is meester haar bij terugkeer niet vergeten. Tot overmaat van ramp wordt de hele klas uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje. Elif weet dat ze onmogelijk kan gaan, hoe graag ze ook zou willen.
Wanneer Rick haar bij de Voedselbank betrapt, kan Elif niet anders dan haar geheim vertellen. Maar in plaats van uitlachen besluit Rick haar juist te helpen. Maar steeds als het een beetje goed lijkt te gaan, gebeurt er weer een volgende ramp. En zo langzamerhand is bij Elif de grens bereikt.
Het verhaal leent zich uitstekend om dit belangrijke onderwerp bespreekbaar te maken, want wellicht heb je er ongemerkt ook mee te maken. Blauw brengt ongeluk laat zien hoe vervelend armoede kan zijn, maar ook dat er soms op onverwachte manier een helpende hand is. Dit boek is te belangrijk om niet gelezen te worden.
Eén van de jeugdboeken van dit jaar die je eigenlijk gelezen moet hebben
Jona
Anna van Praag
Anna van Praag heeft zichzelf overtroffen. Jona mag, wat mij betreft, wel gezien worden als een hoogtepunt binnen haar oeuvre. Het is een boek dat zoveel krachtige emoties oproept: boosheid, irritatie, wanhoop, maar ook heel veel liefde. Op uitmuntende wijze laat Anna van Praag zien, dat niets alleen maar goed of slecht is. Het leven is complex en kent veel nuances. Ook als lezer zul je snel geneigd zijn om te oordelen, maar voortdurend laat de schrijfster zien dat het belangrijk is om begrip te tonen voor de ander. Want slachtoffers zijn er op vele manieren.
Kernwoord hierbij is schuld. Het vormt de basis van de eerste bewuste herinnering van de vijfjarige Jona: zijn vader die hem de schuld geeft van de dood van zijn moeder. Ook de zestienjarige Jona voelt zich schuldig, omdat hij in tegenstelling tot zijn klasgenoten nergens in uitblinkt en zelfs niet weet wat hij na de middelbare school gaat doen.
Schuldgevoel speelt op verschillende manieren ook een rol bij andere personen in het boek. Soms maakt het mensen sterk, soms juist zwak. En in het geval van Jona’s vader is het een machtsmiddel waarmee hij zijn gezin en de buitenwereld onder controle probeert te houden. Maar waar Jona en twee klasgenoten gaan wroeten in de familiegeschiedenis, dreigt zijn gezag ondermijnd te worden.
Jona, die al die jaren onwetend gehouden wordt met betrekking tot zijn moeder en zijn verleden, komt met name dankzij de fanatieke bemoeizucht van zijn klasgenote Elin achter allerlei familiegeheimen. Hoewel Jona graag zijn moeder beter wil leren kennen, beseft hij ook dat hij daarvoor zal moeten opstaan tegen zijn vader. De vraag is of hij dat kan en of hij dat wil.
Jona is een pittig boek over volwassen worden en de vraag wie je nu eigenlijk bent. Het is ook een verhaal over de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, die meerdere generaties doorwerkt. Geen makkelijk verhaal, maar Anna van Praag heeft dit op uitstekende wijze begrijpelijk gemaakt voor de wat oudere jeugd. Eén van de jeugdboeken van dit jaar die je eigenlijk gelezen moet hebben.
Kinderboek van de Maand april
Deze vind ik eigenlijk nog leuker.
Vos & zoon
Paddy Donnelly
Toen ik dit prentenboek in handen kreeg, moest ik even stilletjes juichen. Het vorige boek van de Ierse Paddy Donnelly, Het meer dat verdwijnt, is namelijk één van mijn favoriete prentenboeken van vorig jaar. Maar deze vind ik eigenlijk nog leuker.
Waar het vorige boek nog een beetje terughoudend was in kleurgebruik, grijpt de maker hierin zijn kans om volop los te gaan. De illustraties zijn traditioneel en passen goed bij het tijdsbeeld van het verhaal. Alles oogt namelijk een beetje negentiende eeuws en ouderwets. Precies wat het verhaal nodig heeft.
Vos & zoon gaat namelijk over een vader en zoon, die samen een staartenwinkel runnen. Ze maken traditionele staarten voor alle soorten dieren uit de omgeving. Degelijk en altijd precies wat je kunt verwachten. De kasten staan ook vol met boeken vol regeltjes waaraan een staart moet voldaan.
Maar Robbie is een beetje klaar met het werk van zijn vader. Hij zit vol ideeën en wil het eigenlijk anders doen. Helaas wil vader Vos niet luisteren. Alles moet gaan zoals ze het altijd doen. Dus sluipt Robbie ‘s-nachts uit z’n bed en gaat zelf aan de slag. Op de ontwerpen die hij maakt, tekent hij letterlijk buiten de lijntjes. En de volgende dag heeft hij een originele nieuwe staart.
Diezelfde dag komt er een heel belangrijke pauw langs, die op zoek is naar een opvallende staart. Natuurlijk heeft vader degelijke keuzes, maar dan ontdekt pauw de staart van Robbie. Zouden de dieren klaar zijn voor nieuwe ideeën? Zullen de volwassenen bereid zijn om te luisteren naar de jeugd?
Het blijft altijd heerlijk om een prentenboek te lezen, waar een minder doorsnee boodschap in zit. Vooral als een volwassen onderwerp op uitstekende wijze bewerkt wordt tot een verhaal dat echt voor de doelgroep bedoeld is. Het heeft een kinderlijke sfeer, maar de maker wil juist zeggen dat we kinderen serieus moeten nemen en de ruimte moeten geven om een eigen weg te gaan. Dus eigenlijk spreekt hij over de hoofden van de jeugd de volwassenen aan. Heerlijk!
Liegen is leuk gaat over allemaal grappige weetjes, die je zonder twijfel helemaal niet wist.
Liegen is leuk!
Thomas Renders ; Davien Dierickx
Gedichten zijn leuk. Geloof je me niet? Echt waar! En weet wat de leukste gedichten zijn? Als er volop in gelogen wordt, maar de schrijver blijft beweren dat het echt waar is. Want waarom zou iets niet waar zijn? Soms is het veel leuker als je gelooft dat het echt is, ook al weet je dat er niks van klopt.
Liegen is leuk gaat over allemaal grappige weetjes, die je zonder twijfel helemaal niet wist. Is het je bijvoorbeeld wel eens opgevallen, dat er een gat in een gitaar zit. Grote mensen, die denken dat ze heel veel weten, zullen zeggen dat het nodig is om muziek te maken. Maar eigenlijk zit daar een drankje in, zodat je wat kunt drinken als je dorst hebt tijdens een concert.
En als je op zondag politiesirenes hoort, dan gaan ze heus geen boeven vangen. Nee, dan hebben ze haast, omdat ze patat hebben gehaald die niet mag afkoelen. Dat hebben de politie en boeven zo afgesproken, omdat ze ook weleens eventjes vrij willen zijn.
Zo is er nog heel veel meer wat je kunt leren over kaas, dieren met pensioen en vlinders die in je buik kruipen. Als iemand zegt dat gedichten echt niet leuk zijn, dan moet je die persoon maar niet geloven. Die liegt vanuit z’n tenen. Waarom? Omdat die niet wil, dat jij gaat ontdekken dat liegen eigenlijk heel erg leuk is. En liegen is het allerleukst als je deze gedichtjes hebt gelezen.
Vergeet ook niet naar de plaatjes te kijken. Die zijn ook geweldig. Echt waar! Ik zou toch niet liegen?
Zonder twijfel één van de briljantste boeken van dit jaar.
Het kleine heelal
Annejan Mieras
Het kleine heelal is een allegorie, een verhaal waarin de personen tegelijk voor een abstracter begrip staan. Het is een moderne versie van de ark van Noah. De eerste zin luidt ‘Twee achterlijk kleine raampjes.’ Het zijn de raampjes van een stacaravan op een verlaten camping met de naam Het kleine heelal. De hoofdpersoon is Raaf, een meisje dat geschorst is van school en op zoek is naar antwoorden. Haar belangrijkste vraag is waar haar vader uithangt. Maar ook wil ze weten wanneer ze weer terug zullen keren naar huis. Want vanwege een lekkage zijn ze tijdelijk verhuisd en kunnen ze pas weer terug als alles droog is.
Haar enige vriendin is Miracle, een meisje dat zeer gelovig is. Daarnaast sluit ze vriendschap met Nicolaas, de zoon van de eigenaar van de camping. Hij is zeer geïnteresseerd in sterren. Wanneer Raaf hem rond ziet lopen, besluit ze hem te volgen. Zo ontdekt zij het Kosmosbos, een stuk bos dat verboden is voor onbevoegden. Dit beschrijft ze later per telefoon aan Miracle als het Paradijsbos.
Wanneer Miracle een paar dagen later op bezoek komt, wil het tussen haar en Nicolaas niet boteren. Tot overmaat van ramp maken de beide meisjes vervolgens ruzie. Raaf besluit de knoop door te hakken en haar moeder te dwingen om eindelijk te vertellen waar haar vader is. Want zo langzamerhand is ze het geloof in alles zo’n beetje kwijtgeraakt.
Een klein heelal is een zoektocht van de mens naar antwoorden. Raaf is de zoekende mens, Nicolaas (Copernicus) staat voor de wetenschap en Miracle (wonder) voor het geloof. Raaf is ook een verwijzing naar de eerste vogel die door Noah wordt losgelaten om op zoek te gaan naar land, maar uiteindelijk weer terugkeert. Precies zoals haar vader een keer zei bij het schommelen. Het boek zit vol met allerlei verwijzingen, zoals de ansichtkaart met regenboog. Maar het verhaal is zo geschreven dat je het ook heel goed zonder die kennis kunt lezen. Want uiteindelijk is het gewoon een enorm goed verhaal.
Een heerlijk boek waar je, geheel naar eigen keuze, een paar uurtjes of een paar dagen op kunt broeden. Het is onmogelijk om in zo’n kort stukje alles te behandelen. Dit boek is letterlijk eenvoudig intelligent. Zonder twijfel één van de briljantste boeken van dit jaar.
Een geweldig verhaal voor een doelgroep die meer van dit soort verhalen verdient.
Duizend & ik
Yorick Goldewijk
Vanaf zijn eerste boek weet Yorick Goldewijk steeds te verrassen met een origineel verhaal. En steeds lukt het hem om heel goed aan te sluiten bij de leeftijdsgroep. Vooral de wijze waarop hij fantasie en werkelijkheid met elkaar mengt, is steeds weer heel spannend. Zelfs als het overduidelijk niet echt is, weet hij je te overtuigen dat het wel echt aanvoelt.
Duizend & ik heeft opnieuw die vreemde sfeer. Er is iets raars aan de hand, maar je weet als lezer niet goed wat dat kan zijn. De hoofdpersoon is Acht en haar dagen bestaan uit opstaan, reizen naar het werk, werken, reizen naar huis, slapen. Elke dag opnieuw. Dit doet ze met vele anderen. Niemand kijkt elkaar aan, niemand spreekt en iedereen wordt in de gaten gehouden door de zieners, een soort vliegende camera’s. Wie opvalt en afwijkt, wordt uit de groep verwijderd.
Acht is eigenlijk ook iemand die anders is. Stiekem kijkt ze vanuit de trein naar de Wal, waar de zee achter schijnt te liggen. Zij verlangt naar iets meer. Tussen de vele anderen ontdekt ze Duizend, die net als zij anders lijkt te zijn. Acht wil contact maken en heeft steeds meer moeite om zich aan de regels te houden. Evi, het moedersysteem dat voortdurend over hen waakt, krijgt Acht steeds meer in de gaten. Maar in plaats van voorzichtig doen, komt Acht juist in opstand. Dat is het begin van een grote ontdekking over de wereld waar Acht in leeft. En de ontdekking dat zij daar een hele grote rol in gaat spelen.
Duizend & ik is een dystopisch verhaal, een verhaal over een futuristische maatschappij waarin mensen onderdrukt worden. Het doet denken aan allerlei andere verhalen, maar voor mij kwam met name The Matrix voor ogen. Als lezer zul je voortdurend afvragen, wat er precies aan de hand is. Maar voor wie heel goed oplet, zullen al vrij vlot kleine dingetjes opvallen die een hint geven. Maar geen zorgen, naar het einde toe wordt alles voor iedereen duidelijk.
Duizend & ik is een geweldig verhaal voor een doelgroep die meer van dit soort verhalen verdient.
Kinderboek van de Maand maart
Een topper voor elk moment van de dag.
Nadia's nacht
Henrieke Herber
Het kan wellicht een volledig verkeerde indruk zijn, maar ik vind het aanbod van nieuwe voorleesverhaaltjes een beetje karig worden. De meeste voorradige titels zijn alweer een paar generaties oud en zelfs daarvan verdwijnt een deel. Daarom ben ik ook erg blij met Nadia’s nacht. Het zijn korte avonturen van een paar bladzijdes lang, die in tegenstelling tot voor het slapen gaan-verhaaltjes ook uitstekend tussendoor kunnen.
Nadia is een meisje, dat in het derde verhaaltje vijf jaar oud wordt en een levendige fantasie heeft. Door haar nieuwsgierigheid naar alles en de kinderlijke naïviteit die bij een kleuter hoort, zien we de wereld op haar manier. Het kan dan ook bijna niet anders, dan dat volwassenen de avonturen met een flinke glimlach zullen voorlezen.
Het zijn realistische verhaaltjes, waarin soms de fantasie van Nadia een beetje op hol slaat. Gelukkig is er dan altijd wel opa of papa om het minder eng te maken. Maar het leuke is, dat de volwassenen in de verhalen ook de fantasie van Nadia stimuleren. Zoals die keer wanneer papa in de heksensoep van Nadia roert en zegt dat hij de heks niet kan horen. Opa zegt dan vlug dat alleen de maker van de soep haar kan horen.
Het gebruik van Nadia’s fantasie is zo slim bedacht, dat zelfs een goudvis een rol kan spelen in de verhalen. Want waarom zou de leefwereld van haar lievelingshuisdier nu beperkt moeten blijven tot dat ene aquarium? Met deze verhalen kun je alle kanten op. Nadia’s nacht is een heerlijk voorleesboek voor thuis en in de klas. En de illustraties zijn prachtig. Een topper voor elk moment van de dag.
Hilarisch is de aanwezigheid van een ringslangplatstaart.
BAM! Ik lees: Een boek over panda’s (maar niet alleen)
Joukje Akveld
Sinds enkele jaren is er een hevige discussie gaande over leesvaardigheid en leesplezier. Beide aspecten kennen voor en tegenstanders. De huidige tendens is om leesplezier voorop te zetten, maar ondertussen neemt de leesvaardigheid schrikbarend af. Daarbij worden voortdurend de AVI-boekjes aangehaald, die om verschillende redenen niet zouden deugen. Hoewel die discussie vaak redelijk zwart-wit gevoerd wordt, is er wel meer aandacht gekomen voor interessante alternatieven. De jongste serie in dit rijtje heet BAM! Ik lees.
De serie richt zich op een paar aspecten. De basis is leesvaardigheid, maar het moet tegelijk leuk en informatief zijn. En daarbij worden kinderen uitgedaagd om soms een stapje te doen over de grenzen van hun kunnen. Dat gebeurt door sommige woorden tussen haakjes fonetisch op te schrijven. Zo kom je bijvoorbeeld ‘België (zeg je als Bel-gie-je)’ tegen
De eerste lichting boekjes bestaat uit zes delen. Ze gaan bijvoorbeeld over paarden of voetbal. De onderwerpen staan dicht bij hobby’s en liefhebberijen van kinderen. Één van de leukste deeltjes vind ik Een boek over panda’s. De opzet is speels. Zo beginnen de eerste bladzijdes als een raadspel. Welk dier is dit? Hij is zwart-wit. Hij is groot. Vervolgens komen verschillende dieren voorbij, voordat we uiteindelijk bij de panda uitkomen.
Hilarisch is de aanwezigheid van een ringslangplatstaart. Die mag er niet in, want zijn naam is te lang. Maar een paar bladzijdes verder is die er weer. Zo komt die toch nog een paar keer voor. Oh ja, een waarschuwing voor hele brave lezertjes en hun nog bravere ouders: het is informatief, dus dan mag je als schrijver een klein beetje beetje verder gaan. Verder? Wat bedoel je? O, wacht… Iew, seks!
BAM! Die zit.
Dit is gewoon waanzinnig mooi!
De voorlezer van de sultan
Inez Van Loon
Ik kan altijd heel blij worden van boeken, die heel avontuurlijk zijn maar tegelijk ook heel bescheiden blijven. Het zijn vooral historische jeugdromans waarin je dat kunt tegenkomen. Waar het in de meeste avonturenverhalen vooral draait om de grootst mogelijke spanning en spektakel, is het doel van dit soort boeken om een verhaal te vertellen die zowel vermakelijk als leerzaam is. En eerlijk gezegd zijn echte mensen vaak spannender dan superhelden..
De voorlezer van de sultan neemt ons mee naar het Turkse rijk aan het begin van de twintigste eeuw. Het Armeense meisje Lilit wordt ontvoerd en komt terecht in de harem van de sultan, de koning van het rijk. In eerste instantie is haar hoofdtaak schoonmaken en bedienen, maar wanneer zij per toeval de kinderen van de sultan vermaakt met het vertellen van een verhaal, wordt zij de voorlezer van de sultan. Een paar keer per week moet zij hem voorlezen uit een boek over Sherlock Holmes.
Het leven in de harem is niet makkelijk, vooral omdat andere meisjes uit jaloezie het leven van Lilit proberen zuur te maken. Het loopt meestal nog net goed af, maar wanneer ze onterecht beschuldigd wordt van diefstal, gaat het hopeloos mis. Ondertussen is er buiten het paleis een revolutie gaande, die grote gevolgen kan hebben voor alle mensen in het paleis. Tussen alle commotie heeft Lilit maar één wens en dat is ooit terugkeren naar haar familie.
Het boek vertelt hoe het is om te leven in een paleis. Het gaat over bedienden en meesters, over slavernij en vrijheid, over vrienden en vijanden. Omdat je voortdurend het meisje Lilit volgt, blijft het een persoonlijk verhaal. Maar op de achtergrond gebeuren allerlei grote dingen, die uiteindelijk zullen leiden tot de afzetting van de sultan en de opkomst van een nieuwe republiek. Het einde van het verhaal is heel krachtig, omdat het na een aantal zeer avontuurlijke momenten eindigt in een zekere hoopvolle rust. En daardoor doet juist dit jeugdboek sterk denken aan de klassieke spektakelfilms, zoals bijvoorbeeld The last emperor. Dit is gewoon waanzinnig mooi!
Een beetje vreemd, maar vooral heel lekker!
Autumnville
Rick Meijer
Als lezer besef je het zelden, maar schrijvers kunnen heel onzeker zijn over hun werk. Maar als ze daar overheen weten te stappen, kunnen er bijzondere dingen gebeuren. Dat laat Rick Meijer wel zien met Autumnville, waarmee hij eindelijk z’n draai heeft gevonden. Het is een boek met lef. Zo’n boek waarmee de schrijver niet z’n publiek paait, maar juist uitdaagt..
In Autumnville hangt een bijzondere sfeer. Het is mysterieus, soms beklemmend en ongrijpbaar. Je weet gewoon dat er iets niet klopt, maar kunt er niet goed de vinger opleggen. Dat komt vooral door zeer plotselinge overgangen, die vreemd aanvoelen maar twee zinnen later weer normaal lijken. Ik moest dan ook meerdere keren denken aan het boek Coraline van Neil Gaiman, waarin gespeeld wordt met een parallelle wereld.
Ook Hugo, de hoofdpersoon van het boek, voelt voortdurend die vreemde sfeer. Het is alsof er iets helemaal fout zit, en tegelijk gaat alles gewoon door. Soms ervaart hij het in de vorm van een wolf die dreigend uit het donker komt en soms in een onverwachte meisjesstem die hem uit het niks roept. Op die momenten raakt Hugo in paniek, maar even later blijkt er niks aan de hand te zijn. Of toch?
Samen met zijn twee beste vrienden probeert hij uit te zoeken wat er gaande is. Maar zijn ouders mogen niks weten. Die lijken de laatste tijd erg veranderd te zijn. En zij zijn niet de enige, want diverse klasgenoten doen ook vreemd. Wat is er gaande en waarom is een door uitgelopen inkt onleesbaar boek zo belangrijk?
Autumnville is een mengeling van sprookjes-, horror- en mythologische elementen. Dat laatste zie ik vooral in de rol van de wolf en twee vogels die tussendoor op komen dagen. Ze doen me denken aan Fenryr, de wolf uit de Noordse godenverhalen, en Huginn en Muninn, de vogels van Odin die de rol van boodschappers hebben.
De laatste paar jaar zien we in Nederland een aantal boeken verschijnen waarin gespeeld wordt met realiteit en fantasie. Na geweldige boeken als Gozert! en Films die nergens draaien is er nu dus Autumnville. Een beetje vreemd, maar vooral heel lekker! En als bonus zit hier ook nog een soundtrack bij, dat je via Spotify kunt beluisteren. Aanrader dus!
Kinderboek van de Maand februari
Laat je betoveren door één van de kleurrijkste figuren ooit
Anansi de spin en de eieren voor de koning
Iven Cudogham
De boeken lenen zich uitstekend om voor te lezen
De kleine prinses
Frances Hodgson Burnett
Als de naam van de schrijfster je bekend voor komt, dan kan dat best kloppen. Haar bekendste boek is namelijk De geheime tuin en dat is de afgelopen paar jaar in een aantal nieuwe versies verschenen. De kleine prinses is ook een groot succes en is zelfs al meerdere keren verfilmd. Nu is er dan eindelijk weer een boek in het Nederlands verkrijgbaar.
Een kleine waarschuwing vooraf moet ik wel geven. Het huidige lezerspubliek is niet meer gewend aan wat moeilijker taalgebruik. Ondanks dat de tekst is ingekort en bewerkt, zijn sommige stukjes nog steeds een tikkeltje klassiek. Maar tussen het vele laagdrempelige aanbod is het goed dat er zo nu en dan dit soort boeken verschijnt, waarin wat meer moeilijkere woorden en een wat complexere tekst staan.
De kleine prinses gaat over het meisje Sara, dat vanuit India verhuist naar Engeland. Zij gaat wonen op een meisjesschool en krijgt daar een luxe behandeling. Wanneer er bericht komt over het overlijden van haar vader nadat deze zijn fortuin is kwijtgeraakt, wordt Sara verbannen naar de zolder. Miss Minchin, de directrice, behandelt haar slecht. De enige reden waarom ze mag blijven is het vooruitzicht dat ze over een paar jaar een goedkope leerkracht voor de school is. Maar wanneer er nieuwe buren komen, lijkt het leven van Sara een nieuwe wending te krijgen.
De kleine prinses is een deel uit een reeks klassieke jeugdboeken dat bij uitgeverij Clavis verschenen is. Elk verhaal is bewerkt en voorzien van bijzondere illustraties. De boeken lenen zich uitstekend om voor te lezen. Zelf lezen zou ik echter voor iets oudere kinderen adviseren. Dit is zeker geen boek voor de grote massa, maar jeugdige liefhebbers van een wat serieuzer verhaal zullen hier zeker plezier aan beleven.
Gevaarlijk water is een welkome afwisseling tussen de vele huidige avonturenboeken
Gevaarlijk water
Marte Jongbloed
Het kan je niet ontgaan zijn, maar dit jaar is het zeventig jaar geleden dat de watersnoodramp in Zeeland plaatsvond. Natuurlijk verschijnen er daarom ook een aantal nieuwe boeken, waaronder dit jeugdboek. Gevaarlijk water leest als een spannend avonturenboek, maar door de historische achtergrond krijgt het ook iets gruwelijks.
Door de jaren heen heb ik de beelden van het ondergelopen Zeeland al voorbij zien komen. Grote plassen water waar hier en daar een stukje huis of boom boven de oppervlakte uitstak. Maar achteraf besef ik dat ik vooral met een geromantiseerd beeld bleef zitten van mensen op daken en in bootjes of vee dat ploeterend probeert te ontsnappen aan het water. De realiteit blijkt een stuk harder. Instortende huizen vanwege verzwakte muren, en zoveel mensen en dieren die niet konden ontsnappen, omdat de zee in slechts een paar uur tijd grote stukken land veroverde.
In Gevaarlijk water krijgen we aan de hand van de belevenissen van de jonge Maarten een beeld van de impact op het Zeeuwse leven. Zijn familie wordt net als vele anderen overvallen door het water. Gelukkig is de vader van Maarten één van de weinigen die de komende storm niet onderschat heeft. De dag ervoor hebben ze als voorzorgsmaatregel de zolder ingericht, zodat ze snel naar boven kunnen vluchten. En diezelfde nacht blijkt dat helaas nodig te zijn.
De volgende dag kan Maarten per toeval mee met een voorbijvarend bootje. Hij moet zo snel mogelijk naar zijn oom, die in droog gebied woont en in de tuin een oude roeiboot heeft. Daarmee kan Maarten de rest van het gezin ophalen, maar er is weinig tijd want hun huis is één van de allerlaatste in de straat die nog overeind staat.
Het verhaal heeft een wat nuchtere toon. Karakters blijven daardoor wat vlak, maar het levert wel een aantal zeer krachtige momenten op. Met name het verhaal van de overbuurvrouw komt best wel even aan. Ook krijgen we een beginnend beeld van de wederopbouw en een waarschuwing voor de toekomst. Gevaarlijk water is een welkome afwisseling tussen de vele huidige avonturenboeken. Hopelijk volgt er meer binnen dit genre, want de jeugd kan wat mij betreft niet genoeg lezen over de Nederlandse geschiedenis.
Dit is één van de allerbeste titels die in het afgelopen jaar is uitgekomen
Patroon
Marco Kunst
Dit is één van de allerbeste titels die in het afgelopen jaar is uitgekomen. Terecht staat het boek op allerlei nominatielijsten van diverse boekenprijzen. Patroon overstijgt wat mij betreft de meeste andere jeugdboeken, omdat er een gelaagdheid in zit die me op bepaalde wijze doet denken aan de Griekse tragedies. Een drama dat lange tijd op de loer lag om te worden voltrokken. Maar pas naar het einde toe, wanneer de dementerende opa zijn verhaal vertelt, ontdekken we hoe het noodlot z’n werk doet.
Het verhaal begint nadat het fatale schot zijn vernietigende werk heeft gedaan. Mees is dood. De eerste woorden komen meteen binnen. Mylo, zijn beste vriend, vertelt over zijn afwezigheid bij de crematie en als lezer weet je meteen dat hier iets goed mis is. Het verhaal blijkt een opdracht te zijn, waarmee Mylo moet leren omgaan met zijn rol in een dramatisch en onbezonnen gebeurtenis.
Het boek bestaat uit drie delen, waarin op goed doordachte wijze een steeds groter verhaal verteld wordt. In het eerste deel, dat ‘De patroon’ heet, draait het volledig om het recente verleden van de hoofdpersoon en de dood van Mees. In het tweede deel speelt het heden en het verdere verleden een rol. Hierin komt vooral de relatie tussen drie generaties mannen aan bod. Dit deel heet ‘Het patroon’, waarmee niet alleen het woord maar ook het verhaal een wijziging ondergaat. Het derde deel is de uiteindelijke confrontatie van Mylo met zichzelf. De toepasselijke titel is ‘Een dag om voorgoed in te blijven wonen’, want Mylo beseft dat hij een keuze moet maken om zichzelf te bevrijden van die noodlottige dag.
Marco Kunst laat je stukje bij beetje kennismaken met de hoofdpersoon, zodat je steeds meer sympathie voor hem krijgt. Je snapt de wanhoop waarin Mylo verkeert. Wanneer je richting de laatste bladzijdes gaat, kun je maar moeilijk geloven waar het naartoe lijkt te lopen. Maar zoals het hoort in een Griekse tragedie, kunnen sommige wegen gewoon niet genegeerd worden. Toch blijf je als lezer hopen op een wending. Maar om daar achter te komen zul je het boek gewoon moeten lezen.
Kinderboek van de Maand januari
Het zal me niks verbazen als je nog heel vaak opnieuw op reis zult gaan door deze wonderlijke wereld van de klassieke muziek
De mooiste verhalen uit de klassieke muziek
Diversen
Klassieke muziek, veel mensen worden al naar bij de gedachte. Dat saaie gejengel met die violen, daar wordt toch niemand vrolijk van? Een paar walsen op Nieuwjaarsdag is meer dan genoeg. Toch is het best wel jammer als je er nooit naar wilt luisteren. Er zijn namelijk heel veel overbekende melodieën, die zelfs de grootste muziek-haters nog leuk vinden. Denk maar bijvoorbeeld aan de gejaagde klanken van het nu afgebroken Spookkasteel van de Efteling.
Wat je wellicht niet weet, is dat veel muziek een verhaal vertelt. Sommige verhalen zijn heel beroemd, zoals bijvoorbeeld Doornroosje of Assepoester. Maar het lastige van muziek is, dat er geen woorden zijn om dit te vertellen. Dit boek kan je daarbij helpen, want hiermee kun je de muziek horen en tegelijk luisteren naar het verhaal. Want met de bijgeleverde QR-code kun je alles terugvinden op Spotify.
Er zijn acht boeiende verhalen, waarvan je sommige zult kennen en sommige ook niet. Ga met Peter op jacht naar de wolf, maak bijzondere reizen naar verre landen, ga zwemmen in een aquarium of vecht tegen de Rattenkoning. Laat je meevoeren en voor je het weet gaan er allerlei wonderbaarlijke werelden voor je open.
Al deze verhalen zijn ooit als losse prentenboeken uitgekomen. Helaas waren ze niet meer verkrijgbaar. Nu zijn ze dan eindelijk gebundeld, zodat de kinderen van nu ook hiervan kunnen genieten. Bij elk verhaal staan ook nog allerlei mooie tekeningen, gemaakt door verschillende illustratoren. Daarmee zal het nog makkelijker zijn om meegenomen te worden in elk avontuur. Luister maar eens goed, en het zal me niks verbazen als je nog heel vaak opnieuw op reis zult gaan door deze wonderlijke wereld van de klassieke muziek.
Donnie Donut is een heerlijk boek, waarin van alles misgaat
Donnie Donut
Barbara Scholten
Misschien vind je school wel heel erg stom. Alles wat je daar leert is moeilijk. Rekensommen? Jak! Schrijven? Bah! Lezen? Getverdegetver! Toch zal Donnie het nog erger hebben dan jij. Hij kan echt helemaal niks. Dat vindt juf Rosa in ieder geval wel. Zij heeft een naam voor hem bedacht. Donnie is volgens haar een GOM’metje: Geen Onderwijs Mogelijk. Daarom hoeft Donnie alleen nog maar in de ochtend te komen..
Zijn moeder vindt dat geen probleem. Donnie is voor haar gewoon perfect. En nu heeft hij tijd vrij om in de donutfabriek te helpen waar zij ook werkt. Hij kan in de middag donuts gaan bezorgen. Dat moet toch wel lukken? Vooral met een beetje hulp van Julia, de persoonlijke assistente van Dot Dingeldijn, de baas van de fabriek.
Nou, niet dus! Zijn eerste bezorgklus loopt al hopeloos mis en wanneer Dot op reis gaat en Donnie voor haar twee superlelijke en arrogante naaktkatten moet zorgen, gaat het zelfs misser dan mis. Donnie zet namelijk even een raam open en de katten ontsnappen naar buiten. Als ze niet snel worden teruggevonden, zit Donnie tot over z’n oren in de donuts… ehh, problemen bedoel ik.
Met hulp van Julia gaat hij op zoek. Ondertussen hebben ze vervanging voor de katten gevonden. Er is alleen een probleempje. De twee nieuwe katten hebben haar. En ondertussen zijn er ook nog een paar mensen die de katten willen ontvoeren en tegen heel veel losgeld ruilen.
Donnie Donut is een heerlijk boek, waarin van alles misgaat. Dat leidt tot allerlei hilarische momenten en enorme puinhopen. Het verhaal zit vol onrealistische, gekke momenten en daardoor is het juist zo grappig. Helaas is het einde naar mijn smaak een beetje te kort, maar dat mag de pret niet drukken. Een lekker leesboek dat zich ook uitstekend laat lenen als voorleesboek.
Dit is naast een heerlijk boek om zelf te lezen ook ideaal om voor te lezen aan wat oudere kinderen
Het Boek van Beatrice
Kate DiCamillo
Hoewel de omslag nogal klassiek en zelfs een beetje tuttig oogt, is het verhaal op een bepaalde manier juist zeer actueel. Als ik het in een paar woorden zou moeten omschrijven, dan zou ik het een ‘feministisch verhaal in een Middeleeuws jasje’ noemen. Want Beatrice is in haar wereld een bijzonder meisje. Zij kan namelijk lezen en schrijven, terwijl dat ten strengste verboden is voor vrouwen. En juist om die reden wordt zij achterna gezeten door de soldaten van de koning. Er bestaat namelijk een profetie, die vertelt over een geletterd meisje dat de koning zal gaan afzetten.
IHet verhaal begint in het klooster van de monniken van de Orde van de Kronieken van Droefenis. Daar woont naast de broeders ook de zeer intelligente geit Answelica, die tegelijk ook naar iedereen agressief is. De enige die niets te vrezen heeft, is het meisje Beatrice, een meisje dat geen herinneringen heeft aan haar verleden. Vreemd genoeg kan ze lezen en schrijven. Wanneer de broeders ontdekken dat zij het meisje is uit de profetie, willen ze dat ze zo snel mogelijk vertrekt.
Wanneer Jack Dory, een weesjongen uit het nabij gelegen dorp langskomt met het verzoek om een broeder naar de herberg te zenden, die de biecht van een stervende soldaat moet opschrijven, zien de monniken hun kans schoon. Ze sturen Beatrice erop uit. Samen met Jack en de geit gaat ze op pad. Bij de soldaat aangekomen, blijkt zijn verhaal over haar verleden te gaan. Beatrice ontdekt wie zij is en beseft dat ze niet langer weg kan lopen voor de koning.
Dit is naast een heerlijk boek om zelf te lezen ook ideaal om voor te lezen aan wat oudere kinderen. Een beetje avontuurlijk, een beetje mysterieus en een beetje spannend, zonder dat het ergens te ver doorslaat. Liefhebbers van een wat serieuzer historisch verhaal komen hiermee uitstekend aan hun trekken. De actuele thema’s betreffende gelijke rechten en recht op onderwijs bieden ook een mooie gelegenheid om over door te praten.
Heerlijk dat er weer een realistisch verhaal van Nederlandse bodem voor de jeugd is
Kilometers zonlicht
Marike Goslinga
Ken je dat gevoel, dat je aan een boek begint terwijl je er niks van verwacht, maar tijdens het lezen ontdekt dat het heel goed is? Dat had ik met dit boek. De omslag doet me eerlijk gezegd niks en zou voor mij reden zijn om het te laten liggen. Maar gelukkig ben ik voortdurend op zoek naar verborgen parels en die heb ik dus hiermee gevonden.
We volgen Peer, Mick, Max en Leonne tijdens hun wandeltocht over het Pieterpad. O ja, Peer, Mick en Max zijn één persoon. En dat vormt meteen één van de spanningsbogen in dit verhaal. Want Mick en Max zijn twee ter plekke verzonnen aliassen van Peer, waarmee hij zich in verschillende situaties zekerder hoopt te voelen. Natuurlijk loopt dat alles op den duur helemaal mis. Vooral als hij Leonne en haar moeder tegenkomt aan het begin van de reis.
Leonne maakt zich druk om het milieu en wil het liefst de aarde redden. De vraag is alleen voor wie, want ze ziet iedereen als een potentieel gevaar. Ze is door haar ex-vriendje emotioneel flink bezeerd en dat draagt bij aan de woede die in haar zit. Wanneer zij Peer (die zich Mick noemt tegenover haar en haar moeder) ontmoet, heeft ze meteen het gevoel dat hij niet eerlijk is. Voldoende reden voor Leonne om voortdurend onredelijk en boos te doen naar hem toe.
Helaas voor beiden lijken ze voortdurend gedoemd te zijn om elkaar tegen te komen. Voor Peer is dat extra lastig, want hij wordt smoorverliefd op Leonne. Die wordt op haar beurt weer hoteldebotel op Nicky, een psychologiestudente die ze in Groningen tegenkomt. Zowel Peer als Leonne worden gedwongen om zichzelf te confronteren, zodat beiden verder kunnen.
Het heerlijke van dit soort wandelverhalen is, dat het naast de fysieke tocht ook een geestelijke tocht is. Als lezer leer je langzamerhand de personen kennen. Hoewel ze zich voortdurend stom gedragen, krijg je ook begrip en sympathie voor ze. Vooral wanneer ze eindelijk zover zijn om hun meest kwetsbare kant te tonen.
Hoewel het boek als 12+ gekwalificeerd is, is het naar mijn mening vooral voor iets ouder geschikt. Toch is het heerlijk dat er weer een realistisch verhaal van Nederlandse bodem voor de jeugd is. Daar zijn er naar mijn mening nog steeds te weinig van.