Na de Tweede Wereldoorlog kwamen tussen de 4000 en 5000 vrouwen uit de Sovjet-Unie naar Nederland. Tijdens hun periode van dwangarbeid in Nazi-Duitsland hadden deze zogeheten Ostarbeiterinnen daar een Nederlandse man leren kennen. Vaak ook waren zij in Duitsland met hem getrouwd.
In deze bundel beantwoordt de auteur de vraag hoe de Nederlandse autoriteiten tussen 1944 en 1946 met deze vrouwen omgingen. Vooral de houding van het Militair Gezag wordt aan een nader onderzoek onderworpen: in hoeverre hielden zij zich aan de gemaakte internationale en nationale afspraken? De auteur Feiko Postma toont aan dat het Militair Gezag zowel de Nederlandse regering als de Engelse autoriteiten amper serieus informeerde over een met een hoge Russische officier in Brussel gemaakte werkafspraak, die de repatriëring van Sovjetonderdanen uit Nederland moest vergemakkelijken.
In deze bundel is ook aandacht voor de intimidatie en ontvoeringen van Ostarbeiterinnen door Sovjetofficieren in Nederland. Het Russenkamp Arendonk in Tilburg was hier een mooi voorbeeld van. In het afsluitende hoofdstuk behandelt Postma de bescherming die de Nederlandse regering deze vrouwen uiteindelijk bood en hoe zij probeerden te aarden in de Nederlandse samenleving.
Feiko Postma (Zierikzee 1955) studeerde geschiedenis in Leiden. In 2003 volgde zijn promotie op 'De Repatriëring van Sovjetonderdanen uit Nederland 1944-1956: Mythe en waarheid'. Postma publiceerde in onder meer de Internationale Spectator, Plural Societies (Liber amicorum voor Guy Héraud), het Tijdschrift voor Geschiedenis en ook in regionale bladen. Daarnaast verschenen in een aantal landelijke dagbladen opiniërende artikelen van zijn hand. Ook leverde hij een bijdrage aan het Liber amicorum voor zijn promotor Jan Bank. Daarnaast heeft Postma twee romans en een dramastuk op zijn naam staan. Hij werkt sinds 1991 als docent geschiedenis bij Instituut Blankestijn (Utrecht).
